شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
ای دل بیا ز خویش برون تا سفر كنیم از كوچه های سـامـره با هـم گـذركنیم گاه عزای عسكری و موسم غـم است برخـیز تا به ناله جهان را خـبـر كنیم مـهـدی به بـزم سوك پـدر سر زند بیا شاید كه یك نفـس رخ او را نظر كنیم هـمـراه بلبلی كه به گـلزار سامراست بر عمر كمتر از گـل او دیـده تـر كـنیم خــیـزیـد تـا بـیـاد دل پــاره پــاره اش ناله زنیم و گریه ز سـوز جگـر كـنیم زهـرا نـشسـته در غـم فـرزند خود بیا تا گریه گه به مادر و گه بر پسر كنیم زین داغ جـانـگـداز «وفائی» روا بود شب را چو شمع سوخته با گریه سر كنیم |